Ανάμεσα σε δυο βουνα
κυλά η ψυχή μου
πλημμυρίζει απ'τη βροχή
των δακρύων
μολύνεται απ'το οξύ
των ανθρώπων
αδειάζει στη θάλασσα
μεταμορφώνεται
σε σύννεφο...

Το αίμα μου θα χρωματίσει

τον κόσμο

Το δάκρυ μου θα ξεπλύνει

τη βρωμιά σας

Τα χείλη μου θα ξορκίσουν

τους δαίμονες

Τα χέρια μου θ'αγκαλιάσουν

τα παιδιά σας

Η ανάσα μου θα δώσει ζωή

και το τέλος μου

 θα είναι η αρχή

Τις πιο σκοτεινές νύχτες
όταν οι εφιαλτες ξυπνάν
στους έρημους δρόμους
η λαχτάρα θεριεύει,γίνεται πόνος
για ενα σώμα που δε βρίσκεται 'δω
για μια φωνη που έσβησε
πίσω από την ομίχλη
για ένα χαμόγελο που κρύφτηκε
πίσω απ'τα σύννεφα
για ένα δάκρυ που ξέπλυνε η βροχή
Είναι το σώμα σου που λείπει
είναι η φωνή σου που δεν ακούγεται
είναι το χαμόγελό σου που εξαφανίστηκε
είναι το δάκρυ μου που χάθηκε...

Κάθε φορά που κλείνω τα μάτια
η μορφή σου ζωντανεύει στο σκοτάδι
Κυνηγά στα όνειρά μου το δικό της
γεμίζει το είναι μου
τραγουδά στην ψυχή μου
φωτίζει τα μονοπάτια της
και τα βήματά μου
ταξιδεύει το μυαλό μου
σε μέρη απάτητα
τη φαντασία μου
στο δικό της παραμύθι

Κάθε φορά που κλείνω τα μάτια
εύχομαι όταν τ'ανοίξω να βρίσκεσαι
στην αγκαλιά μου

Ένα ανοιχτό παράθυρο κρύβει πολλά μυστικά.
Σημασία έχει αν βρίσκεσαι μέσα ή έξω
αν το φως σε λούζει
ή αν δεχεσαι απλά μια υποψία του....

Xωρις τιτλο

ΧΡΟΝΟΣ

ΣΤΑΜΑΤΗΜΕΝΟΣ

ΣΕ ΜΙΚΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

ΑΛΗΘΕΙΑΣ

ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΟΥ

ΓΥΜΝΑ

ΚΟΡΜΙΑ

ΣΑΚΑΤΕΜΕΝΑ

ΑΠ’ ΤΟ ΦΙΛΙ

ΠΑΙΡΝΕΙ ΧΡΩΜΑ Τ’ ΟΝΕΙΡΟ

ΞΕΚΙΝΑ Η ΚΟΛΑΣΗ.

ΧΕΙΛΗ ΠΑΓΩΜΕΝΑ

ΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ

ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΑΙΜΑ

ΣΕ ΙΣΤΟ ΑΡΑΧΝΗΣ

ΡΥΑΚΙΑ ΦΟΒΟΥ ΓΕΜΑΤΑ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ

ΠΡΟΔΟΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ

ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΣΚΙΕΣ ΣΑΡΚΟΒΟΡΕΣ

ΑΧΟΡΤΑΓΕΣ, ΑΔΑΜΑΣΤΕΣ…

ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
Σ’ ΕΝΑ ΒΡΑΧΟ ΕΠΑΝΩ
ΜΙΑ ΚΟΡΗ ΜΕ ΠΡΑΣΙΝΑ ΜΑΤΙΑ
ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΑ ΧΕΙΛΗ
ΜΑΓΕΥΕΙ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ
ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΧΑΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ.

ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

Σ’ ΕΝΑ ΒΡΑΧΟ ΕΠΑΝΩ

ΜΙΑ ΚΟΡΗ ΜΕ ΜΑΚΡΙΑ ΜΑΥΡΑ ΜΑΛΛΙΑ
ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΑ ΧΕΙΛΗ
ΓΗΤΕΥΕΙ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ
ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΜΕ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΗΣ.

ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΤΗΣ
ΦΘΟΝΟΥΝ ΟΙ ΣΕΙΡΗΝΕΣ

ΚΑΙ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΗ ΛΑΜΨΗ ΤΟΥΣ

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ
ΖΗΛΕΥΟΥΝ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ
ΚΙ ΑΡΠΑΖΟΥΝ ΤΗ ΚΟΡΗ.

ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
Σ’ ΕΝΑ ΒΡΑΧΟ ΕΠΑΝΩ
ΜΙΑ ΚΟΡΗ ΘΑ ΚΑΘΕΤΑΙ ΑΙΩΝΙΑ

Η ΛΑΜΨΗ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΤΗΣ ΧΑΘΗΚΕ
ΤΑ ΜΑΚΡΙΑ ΜΑΥΡΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΗΣ
ΕΓΙΝΑΝ ΕΝΑ ΜΕ ΤΑ ΦΥΚΙΑ

ΟΜΩΣ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΧΕΙΛΗ ΤΗΣ
ΚΑΘΩΣ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΠΕΦΤΕΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ
ΝΤΡΟΠΙΑΖΟΥΝ ΤΑ ΚΟΡΑΛΛΙΑ
ΚΑΙ ΦΩΤΙΖΟΥΝ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΤΟΥ ΒΥΘΟΥ.

ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
Σ’ ΕΝΑ ΒΡΑΧΟ ΕΠΑΝΩ
ΔΥΟ ΧΕΙΛΗ ΠΟΥ ΦΙΛΗΣΑ
ΘΑ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΑΙΩΝΙΑ
ΠΕΡΙΦΡΟΝΩΝΤΑΣ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ.

ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

ΚΙ ΕΓΙΝΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ…

ΓΙΑ ΤΟ ΞΩΤΙΚΟ ΠΟΥ ΦΩΛΙΑΣΕ

ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ..

ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ

ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ..

ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΝΑ

ΜΕ ΕΠΙΣΚΕΦΘΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΟΥ….

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

ΜΟΛΙΣ

ΞΕΚΙΝΗΣΕ…

ΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ

 ΣΕ ΑΠΥΘΜΕΝΑ ΒΑΘΗ

ΣΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΑ ΛΗΜΕΡΙΑ

ΣΕ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥΣ ΩΚΕΑΝΟΥΣ

ΑΝΑΣΤΡΑ ΒΡΑΔΙΑ

ΚΑΘΡΕΦΤΙΖΟΥΝ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΨΥΧΗ  ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΤΑΙ

ΣΤΟ ΕΡΕΒΟΣ…

ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΕΣ ΒΟΥΝΟΚΟΡΦΕΣ
ΛΟΥΣΜΕΝΕΣ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ
ΔΙΑΜΑΝΤΕΝΙΕΣ ΦΩΤΙΕΣ
ΚΑΘΡΕΦΤΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
ΣΤΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΕΝΙΑ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ
ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΕΝΩΜΕΝΕΣ
ΕΠΟΧΕΣ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΑ
ΠΕΡΙΜΕΝΑ Ν’ ΑΚΟΥΣΩ ΤΗ ΦΩΝΗ ΣΟΥ
ΣΤΗ ΣΙΓΑΛΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΝΑ ΜΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑ
ΜΕΤΕΩΡΕΣ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΣΤΑ ΜΑΓΟΥΛΑ ΜΟΥ
ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΣΟΥ
ΝΑ ΜΕΘΥΣΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ

ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΡΑΣΙ, ΣΕ ΓΕΥΟΜΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ
ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΣΟΥ
Ν’ ΑΓΓΙΞΟΥΝ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΕΝΟ ΜΟΥ ΣΩΜΑ

Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ
ΑΣΠΙΔΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
ΦΩΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΣΥΝΝΕΦΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΠΑΛΗ ΜΕ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΜΟΥ
Η ΜΕΛΩΔΙΑ ΣΟΥ
ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ
ΟΥΡΛΙΑΧΤΟ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ ΜΟΥ
ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ
ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΣΤΑ ΘΕΛΩ ΜΟΥ
ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΣΟΥ
ΑΡΧΑΙΑ ΣΤΙΛΕΤΑ
ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ
ΦΩΤΙΑ
ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΣΟΥ
ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΑΝΙ ΣΕ ΑΡΕΝΑ
Ο ΦΟΒΟΣ ΜΟΥ
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ
ΣΚΟΡΠΙΣΜΕΝΑ ΣΤΟ ΧΩΜΑ ΤΗΣ
ΚΑΘΕ ΒΛΕΜΜΑ
ΑΝΑΣΑ
ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΟ ΝΕΡΟ
ΞΕΠΛΕΝΩ ΤΟ ΑΙΜΑ
ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ ΣΟΥ
ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΔΑΚΡΥ
ΣΤΗ ΦΡΙΚΗ ΣΟΥ
Η ΛΥΤΡΩΣΗ
Τ’ ΟΝΕΙΡΟ
ΚΑΘΕ ΑΥΓΗ
ΓΕΝΝΑ
ΜΕΣ’ ΑΠ’ ΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΣΟΥ
ΑΓΑΠΗ
ΑΠ’ ΤΑ ΜΥΧΙΑ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
ΚΑΤΑΡΑ
ΣΤΟ ΨΕΜΑ
ΚΥΛΙΣΤΗΚΑ

ΣΤΗ ΛΑΣΠΗ
ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

ΜΑΖΙ ΣΟΥ

ΛΕΥΚΟ ΣΕΝΤΟΝΙ
Η ΟΜΙΧΛΗ
ΣΚΕΠΑΣΕ

ΤΟΝ ΠΟΘΟ
ΖΗΤΙΑΝΕΥΩ
ΤΟ ΠΑΘΟΣ
ΚΥΝΗΓΩ

ΔΙΧΩΣ ΟΠΛΑ
Σ’ ΕΝΑ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΧΡΩΜΑ
ΑΚΟΥΣΑ
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑ
ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ
ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΘΗΚΑ
ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ
ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ
ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ
ΔΙΔΑΧΤΗΚΑ
ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΟΥ
ΕΚΛΕΙΣΑ
ΠΝΙΓΗΚΑ
ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ
ΑΡΩΜΑ ΝΥΧΤΑΣ
ΚΑΙ ΓΙΑΣΕΜΙ
ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΣΟΥ
ΓΑΛΗΝΗ

ΣΤΟ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟ ΚΟΡΜΙ ΜΟΥ
ΦΕΓΓΑΡΙ ΟΛΟΓΙΟΜΟ
ΚΑΘΡΕΦΤΙΖΕΤΑΙ
ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΟΥ ΜΙΣΟ
ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΩ
ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΝΥΧΤΕΣ
ΤΑΞΙΔΕΨΑ

ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ
ΕΚΑΨΑ
ΣΤΟ ΒΩΜΟ
ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
ΕΓΙΝΑ
ΣΤΑΧΤΗ
ΓΙΑ’ ΣΕΝΑ
ΟΙ ΦΛΕΒΕΣ ΜΟΥ ΑΔΕΙΑΣΑΝ
ΧΡΩΣΤΑΣ
ΜΕΣΑ ΜΟΥ

ΖΩΗ

ΣΤΑ ΔΑΣΗ
ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΜΜΕΝΟ
ΕΝΑ ΦΙΛΙ
ΤΟ ΨΑΧΝΩ
ΑΚΟΜΗ…..